Εσπερινός

ο Ιερεύς: Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί
και εις τους αιώνας των αιώνων.

ο Αναγνώστης: Αμήν.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν,
τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν,
Χριστώ, τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν,
αυτώ Χριστώ, τω βασιλεί και Θεώ ημών.

Ψαλμός 103

Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον·
Κύριε ο Θεός μου εμεγαλύνθης σφόδρα.

Εξομολόγησιν καί μαγαλοπρέπειαν ενεδύσω,
αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον.

Ο εκτείνων τον ουρανόν ωσεί δέρριν,
ο στεγάζων εν ύδασιν τα υπερώα αυτού.

Ο τιθείς νέφη την επίβασιν αυτού,
ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων.

Ο ποιών τους Αγγέλους αυτού πνεύματα
και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.

Ο θεμελιών την γην επί την ασφάλειαν αυτής,
ου κλιθήσεται εις τον αιώνα του αιώνος.

Άβυσσος ως ιμάτιον το περιβόλαιον αυτού,
επί των ορέων στήσονται ύδατα.

Από επιτιμήσεώς σου φεύξονται,
από φωνής βροντής σου δειλιάσουσιν.

Αναβαίνουσιν όρη και καταβαίνουσι πεδία
εις τόπον, ον εθεμελίωσας αυτά.

Όριον έθου, ό ου παρελεύσονται,
ουδέ επιστρέψουσι καλύψαι την γην.

Ο εξαποστέλλων πηγάς εν φάραγξιν,
αναμέσον των ορέων διελεύσονται ύδατα.
ποτιούσι πάντα τα θηρία του αγρού,
προσδέξονται όναγροι εις δίψαν αυτών.

Επ’ αυτά τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσει·
εκ μέσου των πετρών δώσουσι φωνήν.

Ποτίζων όρη εκ των υπερώων αυτού·
από καρπού των έργων σου χορτασθήσεται η γη.

Ο εξανατέλλων χόρτον τοις κτήνεσι
και χλόην τη δουλεία των ανθρώπων.

Του εξαγαγείν άρτον εκ της γης·
και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου.

Του ιλαρύναι πρόσωπον εν ελαίω·
και άρτος καρδίαν ανθρώπου στηρίζει.

Χορτασθήσεται τα ξύλα του πεδίου,
αι κέδροι τού Λιβάνου, ας εφύτευσας.

Εκεί στρουθία εννοσσεύσουσι,
του ερωδιού η κατοικία ηγείται αυτών.

Όρη τα υψηλά ταις ελάφοις,
πέτρα καταφυγή τοις λαγωοίς.

Εποίησε σελήνην εις καιρούς·
ο ήλιος έγνω την δύσιν αυτού.

Έθου σκότος και εγένετο νυξ·
εν αυτή διελεύσονται πάντα τα θηρία του δρυμού.

Σκύμνοι ωρυόμενοι του αρπάσαι και ζητήσαι παρά τω Θεώ
βρώσιν αυτοίς.

Ανέτειλεν ο ήλιος και συνήχθησαν
και εις τας μάνδρας αυτών κοιτασθήσονται.

Εξελεύσεται άνθρωπος επί το έργον αυτού
και επί την εργασίαν αυτού έως εσπέρας.

Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε·
πάντα εν σοφία εποίησας·
επληρώθη η γη της κτίσεώς σου.

Αύτη η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος·
εκεί ερπετά ων ουκ έστιν αριθμός,
ζώα μικρά μετά μεγάλων.

Εκεί πλοία διαπορεύονται·
δράκων ούτος, ον έπλασας εμπαίζειν αυτήν.

Πάντα προς σε προσδοκώσι,
δούναι την τροφήν αυτών εις εύκαιρον·
δόντος σου αυτοίς συλλέξουσιν.

Ανοίξαντός σου την χείρα,
τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος·
αποστρέψαντος δε σου το πρόσωπον,
ταραχθήσονται.

Αντανελείς το πνεύμα αυτών και εκλείψουσι,
και εις τον χουν αυτών επιστρέψουσιν.

Εξαποστελείς το πνεύμα σου και κτισθήσονται
και ανακαινιείς το πρόσωπον της γης.

Ήτω η δόξα Κυρίου εις τους αιώνας·
ευφρανθήσεται Κύριος επί τοις έργοις αυτού.

Ο επιβλέπων επί την γην και ποιών αυτήν τρέμειν·
ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται.

Άσω τω Κυρίω εν τη ζωή μου,
ψαλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω.

Ηδυνθείη αυτώ η διαλογή μου,
εγώ δε ευφρανθήσομαι επί τω Κυρίω.

Εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι,
ώστε μη υπάρχειν αυτούς.

Ευλόγει η ψυχή μου, τον Κύριον.

Και πάλιν

Ο ήλιος έγνω την δύσιν αυτού·
έθου σκότος και εγένετο νυξ.

Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε·
πάντα εν σοφία εποίησας.

Δόξα πατρί και υιώ και αγίω πνεύματι
και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα Σοι ο Θεός (εκ γ’).

Η ελπίς ημών, Κύριε, δόξα Σοι.

Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της άνωθεν ειρήνης
και της σωτηρίας των ψυχών ημών,
του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου,
ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών
και της των πάντων ενώσεως,
του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αγίου οίκου τούτου
και των μετά πίστεως, ευλαβείας και φόβου Θεού
εισιόντων εν αυτώ,
του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών,
του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών,
του τιμίου πρεσβετερίου,
της εν Χριστώ διακονίας,
παντός του Κλήρου και του Λαού,
του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ευσεβούς ημών Έθνους,
πάσης Αρχής και Εξουσίας εν αυτώ,
του κατά ξηράν θάλασσαν και αέρα φιλοχρίστου ημών στρατού,
του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της πόλεως ταύτης, πάσης πόλεως και χώρας
και των πίστει οικούντων εν αυταίς,
του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης
και καιρών ειρηνικών,
του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων,
νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων
και της σωτηρίας αυτών,
του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως,
οργής, κινδύνου και ανάγκης,
του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός,
τη Ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου
Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας,
μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες,
εαυτούς και αλλήλους
και πάσαν την ζωήν ημών,
Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Ο Χορός: Σοί Κύριε.

Ότι πρέπει Σοι, πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις,
τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι,
νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο Χορός: Αμήν.

Ψαλμός 140

Κύριε εκέκραξα προς σε, εισάκουσόν μου,
εισάκουσόν μου, Κύριε.
Κύριε, εκέκραξα προς σε, εισάκουσόν μου·
πρόσχες τη φωνή της δεήσεως μου,
εν τω κεκραγέναι με προς σε·
εισάκουσόν μου, Κύριε.

Κατευθυνθήτω η προσευχή μου, ως θυμίαμα ενώπιόν σου·
έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή·
εισάκουσόν μου, Κύριε.

Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματι μου
και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου.

Μη εκκλίνης την καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας,
του προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Συν ανθρώποις εργαζομένοις την ανομίαν,
και ου μη συνδυάσω μετά των εκλεκτών αυτών.

Παιδεύσει με δίκαιος εν ελέει και ελέγξει με·
έλαιον δε αμαρτωλού μη λιπανάτω την κεφαλή μου.

Ότι έτι και η προσευχή μου εν ταις ευδοκίαις αυτών·
κατεπόθησαν εχόμενα πέτρας οι κριταί αυτών.

Ακούσονται τα ρήματά μου, ότι ηδύνθησαν·
ωσεί πάχος γης ερράγη επί της γης,
διεσκορπίσθη τα οστά ημών παρά τον άδην.

Ότι προς σε, Κύριε, Κύριε, οι οφθαλμοί μου·
επί σοι ήλπισα, μη αντανέλης την ψυχήν μου.

Φύλαξόν με από παγίδος ης συνεστήσαντό μοι
και από σκανδάλων των εργαζομένων την ανομίαν.

Πεσούνται εν αμφιβλήστρω αυτών οι αμαρτωλοί,
κατά μόνας ειμί εγώ, έως αν παρέλθω.

Ψαλμός 141

Φωνή μου προς Κύριον εκέκραξα,
φωνή μου προς Κύριον εδεήθην.

Εκχεώ εναντίον αυτού την δέησίν μου,
την θλίψιν μου ενώπιον αυτού απαγγελώ.

Εν τω εκλείπειν εξ εμού το πνεύμά μου,
και συ έγνως τας τρίβους μου.

Εν οδώ ταύτη, ή επορευόμην,
έκρυψαν παγίδα μοι.

Κατενόουν εις τα δεξιά και επέβλεπον,
ότι ουκ ην ο επιγινώσκων με.

Απώλετο φυγή απ’ εμού
και ουκ έστιν ο εκζητών την ψυχήν μου.

Εκέκραξα προς σε, Κύριε· είπα·
Συ ει η ελπίς μου, μερίς μου ει εν γη ζώντων.

Πρόσχες προς την δέησιν μου,
ότι εταπεινώθην σφόδρα.
Ρύσαι με εκ των καταδιωκόντων με,
ότι εκραταιώθησαν υπέρ εμέ.

Εξάγαγε εκ φυλακής την ψυχήν μου,
του εξομολογήσασθαι τω ονόματι σου.

Εμέ υπομενούσι δίκαιοι,
έως ου ανταποδώς μοι.

Εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε
εισάκουσον της φωνής μου.

Γενηθήτω τα ώτα σου προσέχοντα
εις την φωνήν της δεήσεώς μου.

Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε
τις υποστήσεται;
ότι παρά σοι ο ιλασμός εστίν.

Ένεκεν του ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε,
υπέμεινεν η ψυχή μου εις τον λόγον σου,
ήλπισεν η ψυχή μου επί τον Κύριον.

Από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός,
από φυλακής πρωίας,
ελπισάτω Ισραηλ επί τον Κύριον.

Ότι παρά τω Κυρίω το έλεος
και πολλή παρ’ αυτώ λύτρωσις’
και αυτός λυτρώσεται τον Ισραηλ
εκ πασών των ανομιών αυτού.

Ψαλμός 116

Αινείτε τον Κύριον πάντα τα έθνη
επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

Ότι εκραταιώθη το έλεος αυτού εφ’ ημάς
και η αλήθεια του Κυρίου μένει εις τον αιώνα.

Δόξα πατρί και υιώ και αγίω πνεύματι
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον

Σοφία Ορθοί !

Φως ιλαρόν αγίας δόξης, αθανάτου Πατρός,
ουρανίου, αγίου, μάκαρος, Ιησού Χριστέ,
ελθόντες επί την ηλίου δύσιν,
ιδόντες φως εσπερινόν,
υμνούμεν Πατέρα, Υιόν και άγιον Πνεύμα Θεόν.
Άξιόν Σε εν πάσι καιροίς, υμνείσθαι φωναίς αισιαίς,
Υιέ Θεού, ζωήν ο διδούς,
διό ο κόσμος Σε δοξάζει.

Εσπέρας Προκείμενον !

Τω Σαββάτω εσπέρας Ήχος πλ. β’

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο.

Στίχ: Ενεδύσατο Κύριος δύναμιν, και περιεζώσατο.
Στίχ: Και γαρ εστερέωσεν την οικουμένην,
ήτις ου σαλευθήσεται.

Τη Κυριακή εσπέρας Ήχος πλ. δ’

Ιδού δη ευλογείτε τον Κύριον, πάντες οι δούλοι Κυρίου.

Στίχ. Οι εστώτες εν οίκω Κυρίου, εν αυλαίς οίκου Θεού ημών.

Τη Δευτέρα εσπέρας Ήχος δ’

Κύριος εισακούσεταί μου εν τω κεκραγέναι με προς αυτόν.

Στίχ. Εν τω επικαλείσθαι με εισήκουσάς μου,
ο Θεός της δικαιοσύνης μου.

Τη Τρίτη εσπέρας Ήχος α’

Το έλεός Σου, Κύριε, καταδιώξει με
πάσας τας ημέρας της ζωής μου.

Στίχ. Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει.

Τη Τετάρτη εσπέρας Ήχος πλ. α’

Ο Θεός, εν τω ονόματι Σου σώσον με
και εν τη δυνάμει Σου κρινείς με.

Στίχ. Ο Θεός εισάκουσον της προσευχής μου.

Τη Πέμπτη εσπέρας Ήχος πλ. β’

Η βοήθειά μου παρά Κυρίου,
του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην.

Στίχ. Ήρα τους οφθαλμούς μου εις τα όρη,
όθεν ήξει η βοήθειά μου.

Τη Παρασκευή εσπέρας Ήχος βαρύς

Ο Θεός αντιλήπτωρ μου ει,
το έλεος Σου προφθάσει με.

Στίχ. Εξελού με εκ των εχθρών μου, ο Θεός.

Την Κυριακή της Τυρινής, Β’ και Δ’ Kυριακή των Νηστειών

Ήχος πλ. δ’

Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου από του παιδός Σου,
ότι θλίβομαι, ταχύ επάκουσόν μου,
πρόσχες τη ψυχή μου και λύτρωσαι αυτήν.

Στίχ. Η σωτηρία Σου, ο Θεός, αντιλάβοιτό μου.

Μη αποστρέψης το πρόσωπόν Σου από του παιδός Σου…

Στίχ. Ιδέτωσαν πτωχοί και ευφρανθήτωσαν,
εκζητήσατε τον Θεόν και ζήσεται η ψυχή υμών.

Μη αποστρέψης τό πρόσωπόν Σου από του παιδός Σου…

Και πάλιν γεγονωτέρα φωνή

Μη αποστρέψης το πρόσωπόν Σου από του παιδός Σου…

Είπωμεν πάντες εξ όλης της ψυχής
και εξ όλης της διανοίας ημών είπωμεν.

Κύριε παντοκράτορ ο Θεός των πατέρων ημών,
δεόμεθά Σου,
επάκουσον και ελέησον..

Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα ελεός Σου,
δεόμεθά Σου, επάκουσον και ελέησον.

Έτι δεόμεθα υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών.
Έτι δεόμεθα υπέρ των αδελφών ημών,
των ιερέων, ιερομονάχων, ιεροδιακόνων και μοναχών,
και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης,
υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως
και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού,
πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών,
των κατοικούντων και παρεπιδημούντων εν τη πόλη ταύτη,
των ενοριτών, επιτρόπων, συνδορομητών
και αφιερωτών του αγίου ναού τούτου.

Έτι δεόμεθα υπέρ των μακαρίων και αοιδίμων κτητόρων
της αγίας Εκκλησίας ταύτης
και υπέρ πάντων των προαναπαυσαμένων πατέρων
και αδελφών ημών, των ενθάδε ευσεβώς κειμένων,
και απανταχού ορθοδόξων.

Έτι δεόμεθα υπέρ των καρποφορούντων και καλλιεργούντων
εν τω αγίω και πανσέπτω ναώ τούτω,
κοπιώντων, ψαλλόντων
και υπέρ του περιεστώτος λαού,
του απεκδεχομένου το παρά Σου μέγα και πλούσιον έλεος.

Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις
και Σοι την δόξαν αναπέμπομεν ,
τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι,
νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο Αναγνώστης: Αμήν.

Καταξίωσον, Κύριε, εν τη εσπέρα ταύτη,
αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός ει, Κύριε, ο Θεός των Πατέρων ημών,
και αινετόν και δεδοξασμένον το όνομά Σου εις τους αιώνας.
Αμήν.

Γένοιτο, Κύριε, το έλεός Σου εφ’ ημάς,
καθάπερ ηλπίσαμεν επί Σε.

Ευλογητός ει, Κύριε,
δίδαξόν με τα δικαιώματά Σου.
Ευλογητός ει, Δέσποτα,
συνέτισον με τα δικαιώματά Σου.
Ευλογητός ει, Άγιε,
φώτισον με τοις δικαιώμασι Σου.

Κύριε, το έλεός Σου εις τον αιώνα,
τα έργα των χειρών Σου μη παρίδης.
Σοι πρέπει αίνος, Σοι πρέπει ύμνος, Σοι δόξα πρέπει,
τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι,
νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.

Πληρώσωμεν την εσπερινήν δέησιν ημών τω Κυρίω.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός,
τη Ση χάριτι.

Την εσπέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν,
ειρηνικήν και αναμάρτητον,
παρά του Κυρίου, αιτησώμεθα.

Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν,
φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών,
παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Συγγνώμην και άφεσιν των αμαρτιών
και των πλημμελημάτων ημών,
παρά του Κυρίου αίτησώμεθα.

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών
και ειρήνην τω κόσμω,
παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών
εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι,
παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών,
ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά
και καλήν απολογίαν
την επί του φοβερού βήματος του Χριστού
αιτησώμεθα.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης,
ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας,
μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες,
εαυτούς και αλλήλους
και πάσαν την Ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Ότι αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις
και Σοι την δόξαν αναπέμπομεν,
τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι,
νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.

Ειρήνη πάσι. Και τω πνεύματι σου.

Τας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνωμεν.
Σοι, Κύριε.

Κύριε, ο Θεός ημών,
ο κλίνας ουρανούς και καταβάς
επί σωτηρία του γένους των ανθρώπων,
έπιδε επί τους δούλους Σου και επί την κληρονομίαν Σου.

Σοι γαρ τω φοβερώ και φιλανθρώπω κριτή,
οι Σοι δούλοι υπέκλιναν τας κεφαλάς,
τους δε αυτών υπέταξαν αυχένας;
ου την εξ ανθρώπων αναμένοντες βοήθειαν,
αλλά το Σον περιμένοντες έλεος
και την Σην απεκδεχόμενοι σωτηρίαν,
ους διαφύλαξον εν παντί καιρώ
και κατά την παρούσαν εσπέραν
και την προσιούσαν νύκτα,
από παντός εχθρού,
από πάσης αντικειμένης ενεργίας διαβολικής
και διαλογισμών ματαίων
και ενθυμήσεων πονηρών.

Είη το κράτος της βασιλείας Σου
ευλογημένον και δεδοξασμένον,
του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,
νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ήχος πλ. α’

Θεοτόκε Παρθένε,
χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία,
ο Κύριος μετά Σου.
ευλογημένη, Συ εν γυναιξί
και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου,
ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.

Πλούσιοι επτώχευσαν καί επείνασαν,
οι δε εκζητούντες τον Κύριον,
ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού.

Απόστιχα εν τη Κυριακή

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο,
ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Και γαρ εστερέωσεν την οικουμένην,
ήτις ου σαλευθήσεται.

Τω οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε
εις μακρότητα ημερών.

Δόξα πατρί και υιώ και αγίω πνεύματι
και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον

Απόστιχα εν ταις άλλαις ημέραις

Προς Σε ήρα τους οφθαλμούς μου,
τον κατοικούντα εν τω ουρανώ.

Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας των κυρίων αυτών,
ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας της κυρίας αυτής,
ούτως οι οφθαλμοί ημών προς Κύριον τον Θεόν ημών,
έως ου οικτειρήσαι ημάς.

Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς,
ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως,
επί πλείον επλήσθη η ψυχή ημών.

Το όνειδος τοις ευθηνούσι
και η εξουδένωσις τοις υπερηφάνοις.

Δόξα πατρί και υιώ και αγίω πνεύματι
και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον

Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα,
κατά το ρήμα Σου, εν ειρήνη,
ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριον Σου,
ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών,
φως εις αποκάλυψιν εθνών,
και δόξαν λαού Σου Ισραήλ.

Ο Αναγνώστης:
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος,
ελέησον ημάς (εκ γ’).

Δόξα πατρί και υιώ και αγίω πνεύματι
και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς.
Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών,
Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν.
Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών,
ένεκεν του ονόματός Σου.

Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον.

Δόξα πατρί και υιώ και αγίω πνεύματι
και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς,
αγιασθήτω το όνομά σου,
ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου,
ως εν ουρανώ και επί της γης.
Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον
και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,
ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών,
και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,
αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ότι σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα
του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,
νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν .

Ήχος πλ. α’

Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία,
ο Κύριος μετά Σου.
ευλογημένη, Συ εν γυναιξί
και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου,
ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.

Βαπτιστά του Χριστού, πάντων ημών μνήσθητι,
ίνα ρυσθώμεν των ανομιών ημών,
Σοι γαρ εδόθη χάρις, πρεσβεύειν υπέρ ημών.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Ικετεύσατε υπέρ ημών, άγιοι Απόστολοι και άγιοι Πάντες,
ίνα ρυσθώμεν κινδύνων και θλίψεων,
υμάς γαρ θερμούς προστάτας, προς τον Σωτήρα κεκτήμεθα.

και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Υπό την Σην ευσπλαγχνίαν καταφεύγομεν Θεοτόκε,
τας ημών ικεσίας μη παρίδης εν περιστάσει,
αλλ’ εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς,
μόνη αγνή, μόνη ευλογημένη.

Είτα χύμα

Κύριε, ελέησον (μ’)

Δόξα πατρί και υιώ και αγίω πνεύματι
και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ
και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ,
την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν,
την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.

Εν ονόματι Κυρίου, ευλόγησον, πάτερ.

ο ιερεύς: Ο ων ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών,
πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν .

Επουράνιε Βασιλεύ,
τους πιστούς Βασιλείς ημών στερέωσον,
την πίστιν στήριξον,
τα έθνη πράυνον, τον κόσμον ειρήνευσον,
την αγίαν Εκκλησίαν και την πόλιν ταύτην
καλώς διαφύλαξον,
τους προαπελθόντας πατέρας και αδελφούς ημών
εν σκηναίς Δικαίων τάξον
και ημάς εν μετανoία και εξομολογήσει παράλαβε,
ως αγαθός και φιλάνθρωπος.

Θεοτοκίον Ήχος β’

Ότε εκ του ξύλου

Πάντων προστατεύεις αγαθή,
των καταφευγόντων εν πίστει, τη κραταιά σου χειρί,
άλλην γαρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί προς Θεόν,
εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν,
οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών.
Μήτερ του Θεού του Υψίστου, όθεν Σοι προσπίπτομεν.
Ρύσαι πάσης περιστάσεως τους δούλους Σου.

Σοφία! Ευλόγησον.

Ο ων ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών ,
πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν .

Στερεώσαι, Κύριος ο Θεός,
την αγίαν αμώμητον πίστιν
των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών,
συν τη αγία Αυτού Εκκλησία
και τη χώρα ταύτη
εις αιώνας αιώνων. Αμήν.

Δόξα πατρί και υιώ και αγίω πνεύματι
και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Κύριε ελέησον (γ’),

Δέσποτα άγιε, ευλόγησον.

Δόξα Σοι ο Θεός, η ελπίς ημών, Κύριε, δόξα Σοι.

(Ο αναστάς εκ νεκρών)
Χριστός ο αληθινός Θεός ημών
ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου
αγίας Αυτού μητρός,
δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού,
προστασίαις των τιμίων επουρανίων Δυνάμεων ασωμάτων,
ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, προφήτου Προδρόμου
και Βαπτιστού Ιωάννου,

των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων,
των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων,
των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών,
των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης,
και πάντων των Αγίων,
ελέησαι και σώσαι ημάς,
ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.

Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών,
ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.